به گزارش روابط عمومی صندوق توسعه ملی، علیرضا کنگرلو مدیر حوزه ریاست و روابط عمومی در راستای ایده‌ی مهدی غضنفری رییس صندوق توسعه ملی، گفت: باز هم طرح خود را تکرار می‌کنیم که درآمدهای ناشی از فروش نفت و گاز، به جای آنکه به بودجه جاری نشت پیدا کند، مستقیما"" به صندوق ثروت ملی هدایت و صرف سرمایه‌گذاری در طرح‌های سودآور و با صرفه اقتصادی شود که چنین رویه‌ای، حاصلش خلق ارزش و ثروت و به یادگار گذاشتن میراثی ماندگار برای فرزندان ایران عزیز است.
خزانه بذر روز قیامت و آینده نگری
مدیر روابط عمومی صندوق توسعه ملی با اشاره به خزانه بذر روز قیامت، گفت: بیش از یکصد و بیست هزار نوع بذر برنج، بیشتر از یکصد هزار نوع گندم، به همراه میلیون‌ها بذر انواع غله و سبزی و میوه از سراسر جهان تنها بخشی از خزانه‌ای است که به «خزانه بذر روز قیامت» شهرت یافته؛ مخزنی عظیم که در ارتفاع 130متری از سطح دریا و در عمق یخ‌های قطب شمال به گونه‌ای ساخته شده که حتی در صورت نابودی زمین و از بین رفتن تمدن‌ها و قطع شدن برق و کنترل‌گرها، گفته می‌شود دست‌کم تا 200 سال این بذرها را زنده نگه داشته و به نسل آینده بشر تحویل می‌دهد.
خزانه بذر روز قیامت یا انبار جهانی بذر سوالبارد که در سال 2008 در کشور نروژ و با سرمایه‌ای بالغ بر 10 میلیون دلار راه‌اندازی شد، نمونه‌ای از آینده‌نگری‌های این کشور و تعهد به نسل‌های بعدی است و البته نمونه دیگرش: صندوق ثروت ملی نروژ.
وی با اشاره به این صندوق ثروت موفق دنیا گفت: صندوق ثروت ملی نروژ به عنوان بزرگترین نمونه جهانی در سال 1995 و در زمان تأسیس، تنها 20 میلیارد دلار را مدیریت می‌کرد و اکنون سرمایه‌گذاری‌هایش در سراسر جهان از یک هزار و چهارصد میلیارد دلار فراتر رفته است. این موضوع که صندوق نروژ مالک 1.4درصد از کل سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بازار بورس‌های جهان است، درک بهتر و واضح‌تری از حجم این صندوق به دست می‌دهد.
حال، جوهره‌ی حرکت صعودی و رو به پیشرفت صندوق ثروت ملی نروژ همان است که به تازگی در کانون توجه صندوق توسعه ملی ایران قرار گرفته است: آینده‌نگری. درآمدهای حاصل از فروش منابع طبیعی نفت و گاز به صندوق ثروت ملی این کشور هدایت شده و منابع مالی در طرح‌های اقتصادی سرمایه‌گذاری می‌شود و تنها 4 درصد از سود سرمایه‌گذاری‌ها به بودجه دولت راه یافته و مابقی دوباره در مسیر سرمایه‌گذاری و خلق ارزش افزوده قرار می‌گیرد.
صندوق توسعه ملی به سمت صندوق ثروت ملی
علیرضا کنگرلو تصریح کرد، تجربه شکل‌گیری صندوق توسعه ملی در ایران به سال 79 و راه‌اندازی حساب ذخیره ارزی بازمی‌گردد؛ تجربه‌ای با تفاوت‌های ماهوی با صندوق‌های ثروت ملی که در نهایت با تغییر در اساسنامه و کارکرد به شکل کنونی صندوق توسعه ملی رسید. با اینکه صندوق توسعه ملی با اهدافی چون سرمایه‌گذاری و مولدسازی درآمدهای حاصل از فروش نفت و گاز شکل گرفت، اما به دلیل نشت درآمدها به هزینه‌های جاری و بودجه، آنچنان که باید نتوانست گام‌های مؤثری در مسیر هدف از پیش تعیین‌شده بردارد. طی سال‌ها، منابع صندوق یا برای تأمین کسری‌های دولت‌ها برداشت شد و یا اینکه صرف تسهیلات‌دهی به طرح‌هایی شد که چشم‌انداز روشنی هم پیرامون آن‌ها وجود نداشت.
اما امروز صندوق توسعه ملی با پیشنهاد تبدیل به صندوق ثروت ملی به مانند تجربه‌های موفق جهانی، در مسیری قرار گرفته که به واقع برای فرزندان آینده ایران‌زمین چراغی روشن کند.
یادگار گذاشتن داشته‌ای ارزشمند برای نسل آینده ایران
وی در ادامه گفت: پیش‌شرط روشن کردن چراغ فردا و به یادگار گذاشتن داشته‌ای ارزشمند برای آینده‌ی جوانان ایران، پذیرفتن این مهم است که درآمد حاصل از خام‌فروشی منابع، سرمایه است و نه ثروت. گذشتگان از این سرمایه محروم و به دلایلی چون رشد تکنولوژی، امروز دست ما به این سرمایه‌ها رسیده و ما نیز موظف به حفظ آن هستیم. همانگونه که در معادلات اقتصاد، هیچ اهل فنی از سرمایه خرج نمی‌کند و سرمایه را در مسیر مولدسازی قرار داده و ثروت خلق شده را خرج می‌کند، در رویکرد کلان اقتصاد کشورها نیز چنین است. اقتصادهای دارای منابع خام و البته توسعه‌یافته‌ای چون نروژ که در ابتدای نوشته ذکر آن رفت، منابع خام‌شان را در زمره سرمایه محسوب کرده، مولدسازی می‌کنند و دولت در صورت نیاز، تنها از ثروت خلق شده حاصل از سرمایه‌گذاری‌ها بهره‌مند می‌شود.
مدیر روابط عمومی صندوق توسعه ملی در پایان افزود: در نهایت اینکه طبق طرح و ایده‌ی دکتر مهدی غضنفری رییس صندوق توسعه ملی، پذیرفتن این مهم که درآمدهای نفتی ثروت نیست؛ منجر به تغییر مسیر نفت ـ بودجه- صندوق به مسیر نفت ـ صندوق ـ بودجه شده و مفهوم صندوق ثروت ملی به معنای کامل، کارکردی مهم را ایجاد می‌کند؛ به این معنا که درآمدهای ناشی از فروش نفت و گاز به جای آنکه به بودجه جاری نشت پیدا کند، مستقیماً به صندوق ثروت ملی هدایت و صرف سرمایه‌گذاری در طرح‌های سودآور و با صرفه اقتصادی می‌شود. چنین رویه‌ای حاصلش خلق ارزش و ثروت و به یادگار گذاشتن چراغی تابناک و میراثی ماندگار برای فرزندان ایران عزیز است.
انتهای پیام/
